ఒక zamana లో రామ్ గోపాల్ వర్మ అనే పేరు తెలుగు, హిందీ చిత్రసీమలలో ఓ బ్రాండ్ లాగా మోగేది. శివ నుంచి సత్య, సర్కార్ వరకు ఎన్నో అద్భుత చిత్రాలను అందించిన ఆయన, గత కొంత కాలంగా మాత్రం తన సినిమాలతో ప్రేక్షకుల్ని విస్మయపరచడం కన్నా విసిగించడానికే ఎక్కువగా కనిపిస్తున్నారు. నిర్మాతగానూ ఓ స్ట్రాంగ్ ఇమేజ్ ఉన్న వర్మకి, అది కూడా ఇప్పుడు క్రమంగా పోతుంది.
ఇటీవలే సత్య రీ రిలీజ్ టైంలో, ‘‘ఇప్పటివరకు నేను దర్శకుడిగా ఏం కోల్పోయానో ఇప్పుడు అర్థమవుతోంది. ఇకనైనా మంచి సినిమాలు తీసేందుకు శ్రమిస్తాను,’’ అని ఆయన ట్వీట్ చేశారు. కానీ అదే వర్మ, నాలుగైదు వారాల వ్యవధిలోనే తన బ్యానర్ నుంచి శారీ అనే చిత్రం తీసుకొచ్చారు. దాంతో ఆ పోస్టు మాటల్లోనే మిగిలిపోయింది అనిపించింది.
శారీ కథలో ఉన్న కాన్సెప్ట్ అసలు మాంచి మసాలా. సోషల్ మీడియా మీద ఆధారపడే పరిచయాలు ఎలా ప్రమాదకరంగా మారతాయో చెప్పాలనుకున్నారు. కానీ ఆ కథని ఓ భరించలేని ప్రహసనంగా మార్చేశారు. గిరి కృష్ణ కమలే దర్శకత్వం వహించినా, వర్మ శైలిలో చూపిన అతిశయాల ప్రభావం బలంగా కనిపించింది.
కథ ప్రకారం — ఒంటరితనంలో ఉన్న ఆరాధ్య (ఆరాధ్య)కి సోషల్ మీడియా ద్వారా కిట్టు (సత్య యుదు) పరిచయం అవుతాడు. మొదట ఆకర్షణగా మొదలైన ఈ పరిచయం, అతని అసలైన మానసిక స్థితిని చూపించేలా మలుపులు తీసుకుంటుంది. చివరకు అది ఒక కుటుంబాన్ని కుదిపేసే స్థాయికి చేరుతుంది. కాన్సెప్ట్ బాగున్నా, తీరా ఆ ప్రతిబింబం తెరపై రావడం లోపించింది.
బోల్డ్, న్యాచురల్, డార్క కాన్సెప్ట్స్ సినిమాలకు వేడి పెడతాయి కానీ, వాటిని సరైన స్థాయిలో మిక్స్ చేయడమే ఆర్ట్. ఇక్కడ మాత్రం అవన్నీ హద్దులు దాటి వెళ్లిపోయాయి. ఆరాధ్య గ్లామర్, కిట్టు చేష్టలు మొదట్లో ఓకే అనిపించవచ్చు కానీ కొద్ది సేపటికి తట్టుకోవడం కష్టంగా మారుతుంది. రెండు గంటల నిడివి ఉండాల్సిన సినిమా, నాలుగు గంటల తలనొప్పిలా అనిపించడంతో, ప్రేక్షకులు ‘సారీ’ అనుకునేలా అయ్యారు.
సినిమా థియేటర్లో చూడమంటే చాలా కష్టమే. ఓటిటీలో అయినా ఓసారి చూసేయాలనిపించే స్థాయిలో కూడా లేదు. వర్మ నుంచి రాబోయే నిజమైన “కంమర్షియల్” రీ-ఎంట్రీ కోసం మాత్రం ఇంకా కాసేపు వెయిట్ చేయాల్సిందే.
Recent Random Post:
